De klimaatcrisis
CO2-uitstoot moet naar beneden. Het goede nieuws is, we weten hoe.
9 november 2022
We kunnen al lang niet meer om de klimaatcrisis heen. Daarom is de klimaatconferentie COP27 in Egypte zo belangrijk. En de vorige, de VN-conferentie voor Europese ministers in Cyprus, was dat ook. Maar de verwachtingen over COP27 zijn, hoe onvoorstelbaar ook, niet al te hoog gespannen. We weten dat de CO2-uitstoot dringend naar beneden moet, en we weten zelfs hoe dat moet gebeuren. Maar de belangen van bepaalde groepen zijn te groot, waardoor de actie te beperkt blijft.
Daartegenover staat dat wat er gebeurt met het klimaat voor mensen zoals jij en ik amper te vatten is. Cijfers en tabellen zijn noodzakelijk, maar de impact ervan is te beperkt, omdat het zo reusachtig ernstig is. Misschien moeten we de verbeelding wat meer aanspreken om de juiste woorden te vinden.
UPDATE 16 november 2022
Luister hier ook naar de podcast van Journalist in de Klas met klimaatjournalisten Tine Hens en Ilse Boeren.
Geen jeugdparticipatie
Simon Sterck beschrijft op StampMedia hoe hij als VN-jongerenvertegenwoordiger Duurzame Ontwikkeling bij de Vlaamse Jeugdraad deelnam aan een VN-conferentie in Nicosia, Cyprus. Sterck is blij dat hij gegaan is, maar teleurgesteld over de loze beloftes, de hypocrisie, en het gebrek aan jeugdparticipatie. Als je jongeren uitnodigt, maak je van hen volwaardige gesprekspartners. Bovendien waren er geen Belgische milieu- of onderwijsministers te bespeuren in Nicosia.
Europa moet voortrekkersrol spelen in Sharm-el-Sheikh
Lukas De Vos heeft op Doorbraak geen goed oog op de COP27-conferentie in het Egyptische Sharm-el-Sheikh. De stijgende energie- en voedselprijzen en de oorlog in Oekraïne verhinderen daadkrachtige besluiten. Nochtans zijn de prognoses voor de wereld niet rooskleurig. Die wijzen op een globale temperatuurstijging van 2,6 graden tegen het einde van de eeuw. Bovendien zijn de gevolgen van de opwarming vandaag al duidelijk zichtbaar. Getuige daarvan is Pakistan waar een derde van het land onder water is gezet door onvoorspelbare moessons met verwoestende overstromingen tot gevolg. Pakistan stoot nauwelijks 1 procent CO2 uit. Europa moet volgens De Vos een voortrekkersrol spelen om de gestelde ambities te realiseren.
Klimaatrechtvaardigheid
Ook Liesbet De Kock schetst op Apache een somber beeld van de klimaatconferentie. Terwijl op eerdere conferenties was afgesproken om de CO2-uitstoot met 45 procent te verminderen tegen 2030, wijst onderzoek uit dat die echter stijgt met 10 procent. Maar het speerpunt van deze vergadering is klimaatrechtvaardigheid. Hoge inkomenslanden zijn de grootste vervuilers, terwijl de lage inkomenslanden, zoals Pakistan, de bonen vreten. Bovendien heeft COP27 ook een zurig randje. Coca-Cola is sponsor van de conferentie, en General Motors zorgt voor het vervoer tussen de verschillende locaties. Greenwashing loert in Sharm-el-Sheikh om elke hoek.
Energierevolutie
Op DeWereldMorgen geeft Marc Vandepitte aan de hand van cijfers en tabellen een overzicht van oorzaken en gevolg van de klimaatcrisis. Maar ook wie verantwoordelijk is, en wat we moeten doen. En dat is niet minder dan een energierevolutie ontketenen. Die revolutie betekent dat de komende dertig jaar 90 procent van de energie die nu wordt opgewekt door fossiele brandstoffen uit alternatieve bronnen zal moeten komen.
De kracht van het verhaal
De IJslandse auteur Andri Snaer Magnason zegt tegen MO* dat gewone taal, cijfers en tabellen niet volstaan om de impact van de klimaatcrisis volledig te vatten. Het is allemaal veel te abstract. Wie trekt er een wenkbrauw op als een wetenschapper zegt dat er 35 gigaton CO2 wordt uitgestoten. Wat is dat trouwens, een gigaton? Magnason zegt dat die uitstoot vergelijkbaar is met die van 666 vulkanen die elk een jaar lang uitbarsten. En verder pleit hij ervoor om in de taal terug te grijpen naar de mythologie om beeldende taal te vinden om de klimaatcrisis te omschrijven, eerder dan nieuwe woorden uit te vinden.
Vragen en discussiepunten
StampMedia: Opinie: Mijn eerste VN-conferentie als jongerenvertegenwoordiger een dubbel gevoel
Doorbraak: Sombere vooruitzichten voor klimaattop in Sharm-el-Sheikh
Apache: Klimaattop onder hoogspanning kan zich geen falen permitteren
Bovendien worstelen deelnemende landen nog met de “verpletterende impact van de pandemie”. De verontwaardiging over Egyptes repressieve regime en mensenrechtenschendingen zetten de internationale dialoog verder onder druk.
Ook voor jongerenparticipatie zegt Paeshuyse een lans te zullen te breken in Egypte. “De klimaatcrisis is ook een kinderrechtencrisis, en heeft een grote impact op toekomstige generaties. Jongeren worden te weinig gehoord in die debatten, al zien we daar wel wat verbetering.”
DeWereldMorgen: Acht zaken die je moet weten over de klimaatopwarming en COP27, de klimaattop in Egypte
De rijke, geïndustrialiseerde landen zijn gezamenlijk goed voor 64 procent van de cumulatieve uitstoot van koolstofdioxide. De 10 procent rijksten van deze planeet produceren liefst 175 maal zoveel emissie als de armste 10 procent.
MO*: ‘Ramses II, Ghengis Khan en Napoleon moesten niet afrekenen met smeltende gletsjers of zure oceanen’
Een mythe gaat niet over een gebeurtenis, maar over een inzicht. Iemand sleept de zon met een gouden koets tot aan het uitspansel, god verdeelt het water tussen oceanen en wolken, dat soort zaken. Gedurende de hele menselijke geschiedenis was er een duidelijk onderscheid tussen de historische gebeurtenissen en de mythologische verhalen. Maar vandaag smelten gletsjers samen met oceanen – dat is een feit waarmee Ramses II, Ghengis Khan of Napoleon niet moesten afrekenen.
Zelfs in het kader van de oude mythes is de schaal van wat we nu meemaken ongekend. Mozes deed de wateren wijken, maar dat was een lokale ingreep zonder mondiale consequenties. De stijging van het mondiale zeeniveau met één meter heeft een veel grotere omvang en impact. We leven, met andere woorden, steeds meer in mythische dan in historische tijden.