De verdoemde jeugd
Er valt niets mee aan te vangen
28 november 2018
Het was groot nieuws: Stijn Meuris die het tijdens een schoolvoorstelling over WOI op zijn heupen kreeg van een tiener die meer interesse toonde voor een smartphone dan voor zijn verhaal. Er vond een incident plaats waarbij de telefoon in kwestie Satelliet Suzy-gewijs door de lucht vloog, de tiener werd buitengezet en de voorstelling afgebroken. Dat werd hem op sociale media nogal kwalijk genomen, en Meuris besloot daarop om geen schoolvoorstellingen meer te geven. Die beslissing kan op begrip rekenen, maar wordt evengoed in vraag gesteld.
Wie niet luisteren wil, moet voelen
“Niets is zo frustrerend als staan tegenover een apathie, een onverschilligheid, een desinteresse, een egoïsme, een degoutante luilekkerheid , een arrogantie van de zelfingenomenheid als die bij de moderne jongelingen,” zegt Lieve Kempen op Doorbraak.be. Kempen is een gepensioneerde onderwijzeres, en spreekt uit ervaring. Jongeren luisteren niet meer omdat wat hen gezegd wordt zonder gevolgen blijft. Zou een klap voor wie niet wil luisteren soms niet beter kunnen zijn?
Ouders met kind in andere tijden (CC BY-NC-ND 2.0) Marjon KruikNiet veralgemenen
Michael de Cock is acteur en heeft in zijn leven eveneens al heel wat schoolvoorstellingen gespeeld. Op MO* spreekt hij dus ook uit ervaring. Hij toont begrip voor Stijn Meuris, maar ook voor de leerlingen. Hen wegzetten als van een andere wereld, als jongeren waar niets mee aan te vangen valt, dat vindt De Cock een brug te ver. Bovendien is dat een veralgemenend deuntje dat al eeuwenlang meegaat, maar geheel onwaar is.
(CC BY 2.0) Marco Verch Dialoog met kinderen en jongeren
De kunsteducatieve organisatie Mooss vzw heeft op rekto:verso ook begrip voor zowel artiest als publiek, maar erkent dat een schoolvoorstelling, hoewel noodzakelijk, niet evident is. De organisatie pleit ervoor om kinderen en jongeren enerzijds de do’s en don’ts in een theater duidelijk te maken, maar anderzijds ook om naar hen te luisteren.
© MoossJongeren maken ook zelf theater
Dat het met de jeugd en theater helemaal niet zo fout loopt, bewijzen vijf Mechelse meisjes met de voorstelling Het verboden dakterras. Op StampMedia leggen ze uit waar het stuk over gaat en hoe ze daarmee de wereld willen veranderen.
Artikels en discussiepunten
Doorbraak.be: Een klap voor wie niet wil luisteren
‘De enige interesse die de leerling heeft, is om vooral niet uitgedaagd te worden’, zegt mevrouw Kempen. ‘Als een beer in zijn winterslaap. Opgesloten blijven in de meest asociale gezelligheid van zijn eigen lege coconnetje waar maar één wet geldt: ik.’ Heeft ze gelijk? Zijn jullie niet geïnteresseerd? Asociaal? Waarom? Niet?
Waar zitten jullie ouders? Werken ze hard en hebben ze weinig tijd voor jullie?
Ouders hebben geen gezag meer. Er zijn geen gevolgen gekoppeld aan wat tegen jullie gezegd wordt. Een klap voor wie niet wil luisteren, zou dat snel oplossen. Wat denken jullie daarvan? Zou een ‘pedagogische tik’ voor jullie kunnen? Vinden jullie dat er wat strenger mag opgetreden worden?
MO*: Stijn Meuris, Joachim en het vliegend mobieltje
Toen Stijn Meuris de telefoon door de lucht keilde en de voorstelling beëindigde, kreeg hij heel wat giftige reacties op sociale media. Dat was de reden voor hem om helemaal te stoppen met de schoolvoorstellingen. Kunnen jullie dat begrijpen? Vinden jullie het ook veiliger om, zoals Michael De Cock het zegt, achter het klavier moedig te zijn?
Je merkt dat Michael De Cock er enigszins andere ideeën op nahoudt dan mevrouw Kempen in de tekst op Doorbraak. Wie begrijpen jullie het best? Of, waar gaat jullie voorkeur naar uit?
rekto:verso: Wat na de mediastorm over schoolvoorstellingen?
Of een betere omkadering als oplossing voor desinteresse in de theaterzaal. Leerlingen voorbereiden op het stuk en hen inleiden in de vorm en thematiek ervan is daar één deel van. Aandacht besteden aan de do’s and don’ts, noem het een gedragscode als je wil, is een ander deel.
Begeleid jongeren in het leggen van een persoonlijke connectie met het theaterstuk – of met alle kunstvormen tout court – en leer hen dat ze niet elk stuk fantastisch moeten vinden om verliefd te kunnen worden op theater. Laat hen proeven van het diverse kunstenlandschap en geef hen de mogelijkheid om hun eigen smaak te ontdekken. Om dat te bereiken moeten jongeren vaak genoeg de kans krijgen om met kunst in contact te komen.
Wat denken jullie daarvan? Hebben jullie nog suggesties om goesting te krijgen in kunst?
StampMedia: Vijf meisjes maken feministisch theater op Mechelse daken
Stijn Meuris is gevallen over het venijn op sociale media. Maar voor de gebruikende tieners zijn sociale media ook niet zonder gevolgen. DeWereldMorgen merkt op dat één uur sociale media al voor slaapproblemen kan zorgen bij tieners.
Volgens StampMedia is het trouwens niet de eerste keer dat Stijn Meuris de wind van voren krijgt van jongeren.
