Nationale staking
Waarom leggen de vakbonden het werk neer?
14 februari 2019
De drie grote vakbonden van het land, de ACV, de ABVV en het ACLVB, hielden gisteren een algemene nationale staking. De voornaamste eisen van de actie waren hogere lonen, meer koopkracht, en kwaliteitsvollere jobs.
Dit themadossier is verdeeld in twee delen. Deel 2 vind je onder de discussiepunten van deel 1.
Deel 1
Culminatie van frustratie
Een loonsverhoging van 0,8 procent willen de federale regering en de werkgevers toestaan, dat is zo vastgelegd in de wettelijke loonnorm. Dat vinden de vakbonden echter niet voldoende. Maar er is, volgens newsmonkey, meer aan de hand. Al sinds 2014 fulmineren de vakbonden tegen de regering Michel zonder resultaat. Dat zorgt voor grote frustratie. Een groot probleem is wel dat de huidige regering in lopende zaken zit, en dus geen slagkracht heeft. Heeft deze staking dan wel zin?
Grote onvrede
De onvrede is groot, zegt Apache, en wijdverspreid. Het is dan ook ongezien dat vakbonden zo snel naar het wapen van een algemene staking grijpen. Bovendien heerst er een groot onrechtvaardigheidsgevoel bij veel mensen. Schandalen over belastingontduiking, fiscale paradijzen en zelfbediening van politici, terwijl de middenklasse het gelag betaalt. Het belastingsysteem moet op de schop. En het alternatief is er: dual income tax.
Artikels en discussiepunten
Deel 1
Apache: Woeste woensdag: keerpunt of stoom aflaten?
Als die protestbewegingen de krachten bundelen, zou hét thema van de volgende verkiezingen wel eens veel ruimer kunnen zijn dan ‘het klimaat’ of ‘de koopkracht’. Het thema zou gaan over ‘billijkheid’, over eerlijke belastingen. Over solidariteit. Over hoe de overheid opnieuw de economie kan bijsturen zodat artikel 23 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mensen iets minder utopisch zou lijken.
Deel 2
Koopkracht
Of de staking zin heeft, daar twijfelt DeWereldMorgen niet aan. De regering en werkgevers zijn wereldvreemd, of hebben niet goed opgelet. Het aantal armen steeg de afgelopen 30 jaar en een steeds groter deel van de lagere middenklasse flirt met de armoedegrens. Bovendien gaat het niet alleen over een paar procent meer loon. Wie goed luistert, hoort dat het evenzeer over respect gaat, of het gebrek daaraan.
Lage middenklasse wordt armer
Dat de lage middenklasse verarmt, lezen we ook op MO*, dat deze redenering staaft met cijfers uit een onderzoek van Centrum voor Sociologisch Onderzoek (KU Leuven), in opdracht van de Denktank Minerva en van Decenniumdoelen. Bovendien worden die lage inkomensklassen gekenmerkt door een grote kwetsbaarheid (ze kunnen bijvoorbeeld geen huis kopen en zijn afhankelijk van schommelende huurprijzen), waar de overheid te weinig oog voor heeft.
Artikels en discussiepunten
Deel 2
DeWereldMorgen: Woensdag ligt België plat en dat is niet het gevolg van een complot
DeWereldMorgen vindt het helemaal niet raar dat mensen staken. De armoede stijgt, terwijl de economie aantrekt en grote bedrijven winsten maken die ze uitbetalen aan de aandeelhouders. Maar toch, de regering zit in lopende zaken en heeft weinig bewegingsruimte. Vind jij dat zo’n staking terecht is? Of dat ze iets uithaalt?
MO*: Lage middenklasse ook in België steeds minder beschermd tegen armoederisico
Vandaag wordt nog maar de helft van wie vóór herverdeling arm zou zijn, door herverdeling opgetild uit armoede naar een hogere inkomensklasse. Voor de lage middenklasse is het beeld nog problematischer: daar duwt herverdeling bijna evenveel mensen een klasse omlaag als dat het mensen een klasse omhoog tilt.’
In 2015 al bracht rekto:verso een vakbondsleider, een theatermaker en een activiste samen om na te denken over het nut van een staking en de noodzaak van verzet.