Stilte, rust en ontgroeien
Handvatten tegen druk, angst en burn-out
26 januari 2022
*** (De verklaring voor de sterretjes vind je hier.)
Werken, werken, werken. Druk, druk, druk. En als we niet moeten werken, duiken we in onze duizend hobby’s, en onderhouden we alle mogelijke sociale contacten. Ware het niet voor Corona. De eerste lockdown toonde dat het anders kan. Dat het anders moet? Er zijn behoorlijk wat mensen die al veel langer zeggen dat we aan de limiet zitten. Want we rijden niet alleen de planeet aan een rotvaart de vernieling in, we maken onszelf even goed kapot. En voor wie?
In dit tweedelige dossier bekijken we hoe journalisten en wetenschappers handvatten aanreiken om om te gaan met de druk, de angsten, en de burn-outs die gepaard gaan met eeuwige economische groei. Helemaal niets doen, bijvoorbeeld, en ondergedompeld worden door stilte. Zonder daarvoor weggezet te worden als luilak, of nietsnut. Het heeft wel degelijk nut.
Het eerste deel bestaat uit een analyse, een column, een interview, een nieuwsbericht, en een opinie.
Het tweede deel bestaat uit een half uur durende videoreportage die wellicht klassikaal bekeken kan worden.
Omdat wij graag weten wat jullie denken over de themadossiers, zodat we waar nodig kunnen aanpassen en verbeteren, vragen we jullie om dit beoordelingsformulier in te vullen. Alvast hartelijk dank!
DEEL 1
Dutje als verzet
De economie moet groeien en blijven groeien. En wij moeten voortdoen, en blijven voortdoen. Identiteit is wat je doet, niet wie je bent. Arbeid en productiviteit worden gezien als hoogste goed. Maar ‘hyperproductiviteit en flitsende snelheid verbeteren ons leven niet, maar putten onszelf en de aarde uit,’ stelt Virginie Platteau op rekto:verso. Het is tijd om een stapje terug te zetten, en onze grote mond te houden, en meer te luisteren. We kunnen niet blijven produceren, want dat maakt de aarde kapot. We kunnen niet blijven voortdoen, want dat maakt onszelf kapot. The Nap Ministry is een Amerikaans activistisch collectief dat dutjes doen als vorm van verzet beschouwt. Al gaat het veel verder dan dat dutje alleen, het gaat ook om een nieuwe wereld te verbeelden die geworteld is in kalmte.
Prestatiemaatschappij
We leven in een ratrace waarin we niets mogen missen. Zo voelt het toch aan voor Febe De Donder op StampMedia. Of we nu moe, of ziek zijn, we blijven gaan. Dat vindt Febe de schuld van de prestatiemaatschappij. Want waarom zou er anders zo veel nadruk liggen op het dragen van een mondmasker, in plaats van op gewoon thuis te blijven? Even rusten, misschien?
Kwaliteit = kwantiteit
Met al dat voortdoen, en produceren, en dat coronavirus, en de klimaatcrisis, worden we hoe langer hoe banger. Bang van alles en iedereen, van het leven, van de wereld, van onszelf. Je zou verdorie voor minder. Socioloog en essayist Rudi Laermans zegt in een interview op Apache dat die angsten te wijten zijn aan het neoliberalisme, waarin kwaliteit gelijk staat aan kwantiteit. Je bent voortdurend in concurrentie met anderen, maar ook met jezelf. Dat genereert angst. En voor die angst moet je dan weer in therapie. Laermans vindt dat symptoombestrijding, want dat hoeven we het niet te hebben over sociale oorzaken hiervan.
Cubaanse tijd
Patricia Campailla geeft Nederlandse les aan anderstalige nieuwkomers. In haar column op MO* schrijft ze dat een van haar studenten, de Cubaan Misael, steeds tien minuutjes te laat in haar les komt. In tegenstelling tot haar collega’s vindt ze dat niet zo erg. Patricia noemt het zijn Cubaanse tijd. Ze vindt het belangrijker dat iedere cursist zichzelf kan zijn. Bovendien houdt ze wel van op een andere manier om te gaan met tijd, zoals in veel andere landen gebeurt. Landen waar begrippen als eenzaamheid of burn-out nauwelijks gekend zijn.
RestUp!
Voor sommige bedrijven doet de pandemie er een extra laagje bovenop, waardoor de werkdruk nog is toegenomen. Bij LinkedIn bijvoorbeeld. De directie zag een bui van burn-outs hangen en besloot om bijna 16.000 werknemers een weekje verlof te geven. Om met z’n allen even de pauzeknop te kunnen indrukken. Ze noemde de verlofregeling RestUp!.
DEEL 2
Werk maakt ziek
Alsof de mantra van alsmaar meer werken en produceren niet genoeg is, moet je je werk ook met passie uitvoeren. Kijk er de vacatures maar op na. Je moet gepassioneerd zijn door alle mogelijke pietluttigheden. De passie voor het leveren van pizza’s moet in je DNA zitten. Zoiets.
In deze reportage op DeWereldMorgen vraagt freelance journalist Selma Franssen zich af waarom we dan zo veel burn-outs hebben. Werk maakt ziek, is haar conclusie. Ze praat erover met psycho-analyticus Paul Verhaege, en met de Amerikaanse journalist Sarah Jeffe, waarbij ze haar eigen professionele situatie als uitgangspunt neemt.
Vragen en discussiepunten
DEEL 1
rekto:verso: (S)caring Silence
Zorg jij genoeg voor jezelf? Neem je voldoende rust? Of vind je dat je dat helemaal niet nodig hebt? Of krijg je niet de ruimte om op tijd rust te nemen?
StampMedia: Soms is rusten beter
Febe De Donder ziet dat we allemaal bang zijn om iets te missen. Ze wijt dat aan de prestatiemaatschappij. Wat vind jij daarvan?
Apache: Rudi Laermans: ‘Angst is een bijzonder sterk verdienmodel’
“De geglobaliseerde wereld is bijzonder complex en ongrijpbaar, wat een onbestemde angst oproept. Populistische partijen transformeren deze angst in een vrees door de gevaren van globalisering te reduceren tot de effecten van migratie en multiculturaliteit. Door deze transformatie krijgt de vrezende agency of handelingsvermogen, ook al is die illusoir.”
“Eigenlijk zetten angst-entrepreneurs angst om in woede. Dat is veelal de transformatie die men aantreft aan de rechterzijde van het politieke spectrum. Ze maken iemand anders verantwoordelijk voor jouw angst en die kan je dan beginnen haten.”
“Angst is dan ook zowel politiek als economisch een bijzonder sterk verdienmodel. Kijk naar de reclame, waar men voor een groot deel van producten en diensten weet in te spelen op een mogelijk gevaar of verlies.”
MO*: Tijd is iets wat je moet nemen, niet iets waar je achteraan moet hollen
Mijn cursisten komen uit landen waar begrippen als eenzaamheid en burn-out niet of amper gekend zijn.
In een cultuur waar ‘alleen zijn’ een abstract begrip is, is losjes omgaan met afspraken en tijd ook minder een probleem. Al helemaal niet als het gaat om afspraken met vrienden of familie. Iemand komt niet of later opdagen? Het zij zo, genoeg anderen om je heen om thee mee te drinken en de gebeurtenissen van de dag te bespreken. Een afspraak die niet doorgaat in pakweg Irak of Syrië staat niet gelijk aan een avond alleen voor televisie.
Hoe sta jij tegenover tijd? Ben je een op-tijd-komer? Of net niet?
Business AM: LinkedIn geeft personeel week vrij om burn-out te vermijden
Vind je het een gek idee om bijna 16.000 mensen tegelijk met verlof te sturen? Of kan je de redenering van LinkedIn wel volgen?
DEEL 2
DeWereldMorgen: Reportage ‘Waarom werk niet werkt’
Discussieer! Denk na over de zin en onzin van werk. Hoe zie jij je toekomst op de arbeidsmarkt? Volg je je buikgevoel, en wil je een beroep dat je voldoening geeft? Of wil je iets gaan studeren dat werkzekerheid biedt? Bestaat zoiets wel? Kun je een alternatief verzinnen voor wat ‘de neoliberale maatschappij’ wordt genoemd? Of ben je daar best tevreden mee? Maar wat dan met burn-outs en depressies? Ben je hoopvol, of net niet?